Reportage D e traditie voert terug naar de tijd van de settlement: Vikingen namen vanuit Noorwegen schapen mee die tijdens de korte zomer in de bergen graasden. Op die manier werden de de groene gecultiveerde huisweides gebruikt voor de hooiproductie om de schapen gedurende de winter binnen te voeren. In de kleine boerderijen woonden de mensen boven hun spaarzame vee om te kunnen profiteren van de warmte van de dieren. Ieder voorjaar worden de moederschapen met hun jonge lammeren in de highlands van IJsland vrijgelaten. Er zijn dan drie keer zo veel schapen als mensen. Hiermee is het IJslandse schaap het meest voorkomende zoogdier op het eiland en iedere reiziger zal ze tot op de meest extreem afgelegen plaatsen tegenkomen. Aan het einde van zomer, als de eerste nachtvorst zijn intrede doet in de hogere regionen, trekken de schapen naar lagergelegen warmere plaatsen. Dit werkt in het voordeel van de boeren die zich opmaken voor de jaarlijkse réttir. Er zijn op IJsland nog zo’n tweeduizend schapenboeren actief, een fractie van wat het in vroeger tijden is geweest. Toch is er onder alle IJslanders die in de verstedelijkte gebieden leven een sterke band met hun roots, die zonder uitzondering op het platteland liggen. In september trekt men naar achtergebleven familie út í Sveit, op het platteland, om deel te nemen aan het plattelandsevenement van het jaar. Families en vrienden van de familie nemen deel aan een grootscheepse zoektocht naar achtergebleven schapen tot in de verste uithoeken van het onherbergzame berggebied. In de gemakkelijk toegankelijke dalen en eenvoudig te beklimmen bergen gaan ze te paard, op het lastigere terrein te voet. Wij deden zelf, als vrienden van de familie, ooit mee aan de réttir in de Fjallabak, een uniek sprookjesachtig berggebied waarin 54 DOMINICUS magazine Pagina 53
Pagina 55Heeft u een lesmateriaal, ipaper of digi sportbladen? Gebruik Online Touch: handleiding online op uw website plaatsen.
Dominicus magazine - voorjaar 2014 Lees publicatie 2Home